മുല്ലവള്ളികളിൽ രാപാർക്കുന്ന മഞ്ഞിന്റെ ഉന്മാദ
ഭാഷയാണ് ആത്മാവിൽ വിരിയുന്ന നീ. നീ നിന്നിൽ നിന്നും ഊരിനിൽക്കുന്നത്, നിന്നിൽ തന്നെ
തീ ചുരത്തുന്നത്, വനത്തിലെ ഒറ്റയടിപാത മുറിച്ച് മലച്ച് കിടക്കുന്നൊരു വേരു ഭാഷയാകുന്നത്.
ഇത് സ്വപ്നമല്ല, എന്നിലേക്ക് വലിച്ചുകെട്ടിയ നീ എന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്. ഒരു കമ്പ്,
ഒരേയൊരു കമ്പ് ഒടിഞ്ഞ് മൂർച്ചയോടെ ഏകാന്തതയിലേക്ക് പാറിനിൽക്കുന്നത് പോലെ മുലഞെട്ടുകളിലെ
തീ.. തീ ഒരു നിറമല്ല, അതൊരു ദേശമല്ല, അതൊരു രാഗവുമില്ല.. പിന്നെയോ വിവരിക്കാനാവാത്ത
ഒന്ന്. നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഇലകൾക്കിടയിലെ മൌനമായ ഭാഷയോടെ ഒതുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നിന്റെ
ആത്മാവിലോ പക്ഷികൾ കൊത്തിവലിക്കുന്നത് പോലെ മറ്റൊന്ന്. നീ പനിയുടെ ജ്വരത്താലെന്ന പോലെ
ഏകാന്തതയിൽ തുടിക്കുന്നു. ഞാൻ നിന്നെയെഴുതുന്നു, വരക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങളും വരകളും നമ്മെ
കൊണ്ടുപോകുന്നു.
Saturday, September 1, 2018
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
വെളിച്ചത്തിന്റെ ചാറ്
പോയ കാലത്തിന്റെ ഇരുണ്ട തുരങ്കത്തിൽ തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന തിരിയാണ് നീ. എവിടേക്ക് തിരിച്ചാലും കൂടെപോരുന്നത്. എന്റെ ചിന്തകളുടെ, ഞാൻ പതറുന്ന പാ...
-
മുല്ലവള്ളികളിൽ രാപാർക്കുന്ന മഞ്ഞിന്റെ ഉന്മാദ ഭാഷയാണ് ആത്മാവിൽ വിരിയുന്ന നീ. നീ നിന്നിൽ നിന്നും ഊരിനിൽക്കുന്നത്, നിന്നിൽ തന്നെ തീ ചുരത്തു...
-
നീ നിന്റെ നിശബ്ദതയിൽ ആയിരം പദങ്ങൾ പേറുന്ന അഗ്നിയുടെ ഓളങ്ങളായി മാറുന്നു. ഏറ്റവും മൌനമായ അതിലേറേ ഭാരത്തോടെ മഴമേഘത്തിന്റെ സ്വന്തം തുള്ളിയു...
-
തീരത്ത് അലസം വരുന്ന തിരകളിൽ നിന്നെ തന്നെയാണ് അനുഭവിക്കുന്നത്. ഉടൽ അറിയുന്നില്ലെങ്കിലും കാണാമറയത്ത് നാം ഒറ്റയിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുന്...
No comments:
Post a Comment